Mijn naam is Elena Veen. Toen ik in 2022 de 2Doc: documentaire Femicide zag, was ik gechoqueerd. Hoe kan het dat dit in Nederland zo’n groot probleem is? Hoe kan het dat ik dit woord nog nooit eerder heb gehoord? Ik begreep het niet. Als er elke 8 dagen in Nederland een vrouw wordt vermoord, waarom is er dan niet meer verontwaardiging? Als 56% van de vermoorde vrouwen wordt gedood door haar (ex-)partner, waarom weet ik dat dan niet?

Ik was verontwaardigd en gechoqueerd, maar tegelijkertijd wist ik niet wat ik moest doen. Moet ik iets doen? En zo ja, wat dan? Hoe dan? Hoe kan ik iets doen? Ik legde het daarom, zoals een groot deel van de kijkers denk ik, naast me neer. Ik dacht er nog wel over na, maar ik deed niks.

Een aantal maanden daarna moest ik een minor kiezen. Ik studeer HBO-Rechten aan de Hogeschool Utrecht en in het vierde jaar mag ik een half jaar een soort mini-studie doen naar keuze. Sommigen kiezen voor arbeidsrecht en anderen voor bijvoorbeeld Spaans. Alles mag en alles kan. Ik vond het maar moeilijk. Toen kwam ik de minor de Staat van de Wereld tegen. Bij deze minor zou ik de vrijheid krijgen om iets te onderzoeken naar keuze. Het hoeft niks te maken te hebben met je studie en je mag het onderzoeken hoe je maar wilt en aan het einde maak je een product. Dat klonk aantrekkelijk en na twee dagen wist ik dat ik het wilde doen en een onderzoek wilde doen naar Femicide in Nederland.

Ik begon onbevangen. Behalve het kijken van de documentaire wist ik eigenlijk niks over dit probleem. Ik ben begonnen met het lezen van artikelen in kranten, tijdschriften en organisaties zoals het College voor de Rechten van de Mens en Atria. Daarna ben ik begonnen met video’s bekijken en podcasts beluisteren om uiteindelijk ook boeken en rapporten over dit onderwerp te lezen.

Veel was er al en toch moest ik een product maken. Het liefst iets wat bijdraagt. Ik wist het niet. Hoe kan het dat zoveel al is gemaakt, maar toch niemand hier iets over weet. Dat is natuurlijk overdreven, er zijn best wat mensen die er wat over weten, kijk maar naar al die bronnen, maar toen ik in mijn omgeving het woord ‘femicide’ zei wist niemand wat ik bedoelde.

Nadat ik in gesprek ben gegaan met mijn medestudenten kwam ik erachter dat mensen het zoeken van bronnen soms best lastig vinden. Ik vind dat juist het leukste van een onderzoek. En toen wees iemand mij op de websites wit huiswerk en groen huiswerk. Twee websites die heel veel bronnen hebben verzameld over een onderwerp (racisme en klimaatverandering) om het zo voor iedereen toegankelijk te maken om meer hierover te weten. Meteen wist ik ‘dit is wat ik ga doen’.

En daarom lees je nu dit. Omdat ik een documentaire keek. Omdat ik een minor koos. Omdat ik onderzoeken leuk vind. Omdat femicide een probleem is in heel Nederland voor iedereen. Omdat daarom iedereen hier iets over moet weten. Omdat als ik het niet ben wie dan wel.